حضرت رسول صل الله عليه و آله و سلم دراين باره مي فرمايد: «اجتنبوا السبع الموبقات قالوا: يا رسول الله و ما هن قال: الشرک بالله و السحر و قتل النفسي التي حرم الله الا باالحق و اکل الربوا و اکل مال اليتيم و التولّي يوم الزحف و قذف المحصنات المؤمنات الغافلات»؛(11) از هفت گناه هلاک کننده اجتناب کنيد. اصحاب عرض کردند آنها کدامند؟ حضرت پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم فرمود: 1.شرک به خدا، 2.سحر، 3.قتل نفس، نفسي که کشتن آن را خداوند حرام نموده است مگر با حق مثل اين که فردي را به قتل رسانده است، در قصاص او طبق قوانين اسلامي کشته مي شود. 4.خوردن ربا، 5.خوردن مال يتيم، 6.فرار کردن از ميدان جهاد، 7.متهم ساختن زن پاکدامن و مؤمن به فساد اخلاقي که فکر فساد و انحراف اخلاقي به ذهنش نمي رسد. در توضيح کلمه «الا بالحق» که مسلماني را قتل نکنيد مگر با حق در حديثي اين گونه آمده است: «عن عبدالله قال قام فينا رسول الله صلي الله عليه و آله و سلم فقال: و الذي لا اله غيره لا يحل دم رجل مسلم يشهد ان الا اله الا الله و اني رسول الله الا ثلاثة نفر: التارک للاسلام؛ المفارقه للجماعة و النيب الزاني و النفس باالنفس»(12)از حضرت عبدالله بن مسعود روايت شده که حضرت رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم در جمع ما فرمود: سوگند به ذاتي که بجز از او معبودي وجود ندارد ريختن خون مسلماني که لااله الا الله محمد رسول الله بگويد حلال و جايز نمي باشد مگر به يکي از اين سه علت: 1.کسي که پس از ايمان آوردن کفر گزيند و گروه مسلمانان را ترک نمايد، 2.فردي که پس از ازدواج مرتکب زنا گردد، 3.کسي که فردي را به قتل برساند پس در قصاص او کشته مي شود. در حديث مزبور حضرت پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله و سلم تصريح نموده است که کسي گواهي الا اله الا الله محمد رسول الله نمايد، ريختن خون او به هيچ وجه جايز نيست مگر به يکي از اين سه علت اول اين که فردي از دين اسلام خارج شده و تا سه روز به او تفهيم شده و شبهات او بايد رفع شوند و اگر دوباره دين اسلام را بپذيرد رها مي شود و گرنه به جرم ارتداد کشته مي شود؛ اگر زني از دين اسلام خارج شود و پس از تفهيم باز هم دين اسلام را نپذيرد بايد به صورت حبس ابد در زندان بماند. دراين باره در کتاب هاي فقهي تفصيلاً توضيح داده شده است؛ دوم زنا سبب قتل مي گردد در اين مورد مسئله بدين گونه است که اگر فرد مجردي مرتکب زنا شود، يکصد شلاق به او زده مي شود و اگر فرد متأهلي که خلوت برايش ميسّر شده است، زنا کند بايد رجم گردد؛ سوم کشتن نفس موجب قتل مي شود اگر اولياي مقتول خواستار قصاص قاتل باشند پس او در قصاص کشته خواهد شد. علاوه بر سه صورت فوق به هيچ وجه کشتن مسلمان جايز نيست. اگر فردي از قوانين اسلامي مخالفت به عمل آورده و به ناحق خون مسلماني را بريزد مستحق عذاب هاي الهي خواهد شد که در قرآن و حديث به آن اشاره شده است. عبدالله بن عمر از حضرت رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم روايت مي کند که وي فرموده است: «لزوال الدنيا اهون علي الله من قتل رجل مسلم»(13) به حقيقت از بين رفتن دنيا، نزد خدا ساده تر از کشتن يک مسلمان مي باشد.

از حضرت ابودراء روايت شده که حضرت رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم فرموده است: «کل ذنب عسي الله ان يغفره الا من مامت مشرکاً او من يقتل مؤمناً متعمداً»(14)اميد است که خداوند متعال تمام گناهان را ببخشيد مگر کسي که شرک به خدا کند يا مسلماني را به عمد به قتل برساند.روايت شده که حضرت پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله و سلم فرموده است: «من اعان علي قتل مؤمن شطر کلمة لقي الله مکتوب بين عينيه آئس من رحمة الله»(15)کسي که در ريختن خون مسلماني به اندازه کلمه اي همکاري نمايد در روز قيامت به گونه اي با خداوند ملاقات مي کند که بر پيشاني او نوشته شده است، او از رحمت خدا به دور است.در روز عرفات حضرت رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم در بخشي از سخنان چنين فرمود: «انّ دعائکم و اموالکم حرام عليکم کحرمة يومکم هذا في شهرکم هذا في بلدکم هذا»(16) به تحقيق خون و مال شما بر شما حرام و محترم است همانگونه که امروز و اين ماه و اين شهر داراي احترام مي باشد. سپس در تاريخ دهم ذوالحجه فرمود: «و ستلقون ربکم فيسئلکم عن اعمالکم فلا ترجعوا بعدي ضلّالا يضرب بعضکم رقاب بعض»(17) شما به زودي با پروردگار خود ملاقات مي کنيد و از شما راجع به اعمالتان مي پرسد پس بعد از من گمراه نشويد که همديگر را بکشيد.
در حديثي ديگر کلمات بدين گونه اند: «لا ترجعن بعدي کفاراً يضرب بعضکم رقاب بعضکم»(18) هرگز پس از من کافر نشويد که گردن يکديگر را بزنيد.

پي‌نوشت‌ها:
 

1.منبع: روضة الطالبين، شرح زاد الطالبين كه در آن بيوگرافي مؤلف،‌ توسط فرزند گرامي اش عبدالله تسنيم به رشته تحرير در آمده است.
2.آل عمران، 103.
3.مغني المحتاج، ج 1، ص 321.
4.الدر المنثور، ‌ج 6، ص 90.
5.حجرات، 13.
6.كهف، 49.
7.مجادله، 6.
8.جاثيه، 29.
9.نساء، 93.
10.الانعام، 151.
11.صحيح بخاري،‌ ج 3، ص 195؛ صحيح مسلم، ج 1،‌ ص 64.
12.صحيح مسلم، ج 5، ‌ص 106.
13.المغني، ابن قدامه، ج 2، ‌ص 408.
14.سنن نسائي، ج 7، ص 81.
15.ابن ماجه، ج 2، ص 874.
16.سنن ابن ماجه، ج 2، ص 1015.
17.سنن نسائي، ‌ج 7، ‌ص 126.
18.همان.
 

منبع: نشريه فكر و نظر شماره 10-11

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: